Braaibroodjies en die Tietiesbaai jaagduiwels - Koos se avonture hoofstuk 3

 Ek het fun gehad met hierdie een. Weereens dankie vir die mak AI wat dit onmoontlik gevind het om 'n prentjie te maak vir die storie sonder automatiese gewere. 

Links na die vorige hoofstukke vir ingeval jy per ongeluk hier uitgekom het:

Hoofstuk 1: Hoe om Kerrie te maak

Hoofstuk 2: Kreefkerrie en die geheim van die Weskus. 

...en nou die voortsetting van die avonture van Koos die onwillige zombie slayer. 

Hoofstuk 3: Braaibroodjies en die Tietiesbaai jaagduiwels

Na 'n behoorlike nag se rus en die eerse koppie sawwe lyf after die rug pak ons ons kampplek op en besluit om weer te gaan kyk of ons enige spoor kan kry van Rudolf Malan, die toksikoloog wat die geheimsinnige nuwe tik geanaliseer het. Gister se halfhartige gesoek en rondry het nie veel opgelewer nie. Ons het beide nog bietjie bomskok gehad van die geweldadige ervaring in die Kaapse nagklub. Ek besef weer watse onglooflike vrou Daleen is. Sy is vol moed en grappe vanoggend.

Op pad terug Paternoster toe gee sy my bietjie insig oor Tik en die details van die analise wat Rudolf Malan voorsien het. Volgens sy verslag was daar nie veel verandering in the Tik wat hulle gereeld sien nie. Tik is 'n methamfetamien gewoonlik in die vorm van kristalmetafetamien wat meesal in Kaapstad en die Wes Kaap gebruik word. Dit is goedkoop om te vervaardig en die resep is maklik verkrygbaar op die internet so enige Jan Rap en sy maat kan dit maak. Die verskil tussen Tik en variante soos crystal meth wat gewoonlik ander dele van die wereld gesien word is dat Tik meer gekonsentreerd is en vinniger werk met 'n groter effek. Dit is hoogs verslawend en gee 'n kragtige onmiddellike hoog gevolg deur 'n baie skerp laagtepunt. Die groot gemors van Tik is die emesionele en psigise gevolge wat dit op die slagoffers het en die psigotiese episodes wat die gebruikers ervaar. Sedert 2008 is Tik die grootste in dwelm misbruik in Kaapstad, selfs meer as alkohol. Ek onthou ek het een dag 'n ou op tik gesien wat besig was om met 'n robot in die verkeer te baklei asof dit sy vrou is, besig om dit te skel dat die skuim om sy mond staan. Die tik zombie wat ek in die parkeerarea in Kaapstad raakgeloop het het my hare laat regop staan.

Daleen vertel dat Rudolf Malan se verslag niks buitengewoon gehad het nie maar sy het die gevoel dat daar meer is as wat in die verslag is.

In Paternoster kry ons die huis waarna Pietertjie van die Pantybar verwys het. Dit is daadwerklik 'n indrukwekkende huis en lyk soos 'n spaanse columbia druglord se plek met pilare en al voor die voordeur. By die hoofhek is daar 'n interkom met 'n kamera. Ek lui die klokkie en kry onmiddellik antwoord. Dis 'n baie kortaf “Go away”. Ek druk weer die knoppie van die klokkie en val die persoon in die rede. “Are mister Malan at home, we would like to see him please.”

Na 'n paar minute en paar klokkie drukke later gaan die hek oop. Ons ry tot voor die huis waar daar 'n man vir ons staan en wag.

“Dis hy!” se Daleen opgewonde. Hy is 'n man in sy vroee veertigs wat geklee is in 'n netjiese broek en formele langmou hemp, nie die gewone drag van iemand wat by sy vakansiehuis is nie. Sy donker hare het tekens van grys maar is vol, nie soos myne wat begin verminder het daar waar dit nie moet nie.

Hy groet ons met 'n groot glimlag en omhels vir Daleen wat my laat ongemaklik voel. Met 'n “Rudolf” skud hy my hand met 'n stewige greep. “Wat bring julle hier?” vra hy. Hy maak geen poging om ons in te nooi nie en staan waar hy is.

“Ek wil graag by jou hoor oor die verslag wat jy vir ons gegee het oor die nuuste Tik variant wat ons gekry het, ons het nuwe gedrag van die gebruikers gesien en wil hoor of daar enigiets in die toksologie is wat dit kan verduidelik?” vra Daleen.

“Nee, die monster wat ek analiseer het was standaard, daar was bietjie ekstra onsuiwerhede maar dit is te verwagte. Die labs waar dit gemaak word is nie juis skoon nie” se Malan.

Daleen vertel kortliks van haar ervaring in die nagklub en dat dit lyk asof hulle zombies was wat saamgewerk het. Malan se “Nee dit kan niks met die Tik te doen he nie. Dit was skoon en jy kan psigotiese eienskappe verwag maar defnitief nie wat jy vertel nie. Jammer julle moet my verskoon, ek het ander betrokkenhede waaraan ek moet aandag gee. Julle moet die Weskus geniet en 'n veilige rit terug Kaap toe”

Toe hy omdraai en terug stap huis toe vra Daleen hom of hy enigiets gehoor het van die lyke van die tikgebruikers wat hier naby gevind is. “Nee” se hy “Dit moet maar blootstelling wees, jy weet hoe hulle is as hulle Tik in het. Totsiens”

“Sjoe, dit was eienaardig.” se ek aan Daleen. “Ja nogal maar Rudolf het 'n bietjie van 'n reputasie om verhewe te wees” verduidelik Daleen.

Ons besluit om bietjie verder rond te ry en te sien of ons by die Cape Columbine lighuis 'n draai kan maak en verby ry waar die twee lyke gekry is. Op pad na die lighuis sien ek die ingang van 'n grondpaadjie wat weg van die see af loop. Ek vermoed dit is hier waar die vissermanne die swart motors gesien het. Die landrover hanteer die paadjie maklik. Met 'n gewone motor gaan dit lol om hier op te ry. Die pad lyk verweerd asof dit heelwat verkeer gekry het. Omtrent 'n kilometer of twee verder sien ons 'n paar werkershuisies maar met 'n splinternuwe staal skuur opgerig langsaan. Die huisies lyk vernuwe met solar panele op die dakke. Daar is ook 'n hoe toring met verskeie sateliet skottels en meer solar panele baie hoog in the toring. “Kom ons stop hier.” Se ek vir Daleen. “Ons maak asof ons toeriste is wat soek vir aanwysings”. Agter die een van die werknemer huisies sien ek 'n stuk van 'n swart SUV uitsteek. Dit lyk soos 'n Volkswagen.

Ons stop by die skuur en Daleen loer by een van die vensters in. Wit in die gesig draai sy na my toe en fluister vir my, “Kom Koos ons moet vinnig hier weg!” Ek kan nie help nie en loer ook deur die venster. Dit lyk soos 'n laborarium binne. Daar is 'n persoon met 'n masker wat lyk soos die gasmakers van die tweede wereld oorlog. Die persoon draai na my toe en lyk asof hy my gesien het. Ek hardloop terug na die Landrover waar Daleen klaar vir my wag.

Hierna gebeur die dinge vinnig en in retrospek laat dit my dink aan braaibroodjies. Ordentlik braaibroodjies verg ondervinding, finess, en sorgvuldige aanmekaar sit. Ek praat nou nie van die margerine en gerasperde kaas namaaksels met hulle hompe uie op nie. Die jaagtog wat volg het al die aspekte van 'n ordentlike braaibroodjie.

Ons is nog nie halfpad met die grondpaadjie terug na die teerpad toe nie toe ek die swart Volkswagen Tiguan in my truspieeltjie sien wat vinniger as ons die grondpaadjie afkom. Kort kort wil die Tiguan die Landrover probeer afdruk van die paadjie af maar ons is groter en is meer gemaak vir die tipe paaie en ons kom in een stuk by die teerpad aan. Op die teerpad is die bordjies verhang en die Tiguan is vinniger en meer hanteerbaar. Ek het jare terug redelik baie Need for Speed gespeel en daar is 'n move wat ek altyd in gedagte gehad het dat as ek in 'n jaagtog betrokke is, ek dit sou wou probeer.

Die Tiguan is reg agter ons en ek hoor 'n skoot klap. Hulle skiet op ons! Daleen duik plat. Ek sien hy is omtrent op ons en ek trap baie hard rem. Die Tigaun is te stadig om te reageer en swaai uit om ons nie te tref nie. Toe hy halfpad langs ons verby is swaai ek die Landrover hard binne die Tiguan se agter sykant sodat sy agterwiele traksie verloor. Hy verloor beheer en begin omswaai. Die volgende oomblik steek die wiele vas en hy begin rol. Na 'n paar keer se rol kom dit tot stilstand in the rotse langs die pad.

Ons stop ook en na 'n paar minute sien ons geen beweging van die Tiguan af nie. Daar was twee mense in die motor. Beide dood. Hulle het klere soos sekuriteitswagte aan. Die motor le op sy dak en versigtig gaan ek nader om seker te maak of hulle nog lewe. Op pad na die motor sien ek 'n aktetas wat in die rotse le. Dit moes op die agtersitplek gewees het en met rol van die motor uitgeval het. Nadat ek seker gemaak het die mense is nie meer met ons nie keer ek terug na die Landrover en 'n Daleen in trane.

As julle op die soek is vir die resep vir regte braai broodjies het ek een in 'n vorige pos:

https://kosserasies.blogspot.com/2022/07/olyf-tapenade-braaibroodjie.html

Kyk uit vir hoofstuk 4!

Vir interesantheid die prent is hoe Chat GPT vir Koos en Daleen voorgestel het by Rudolf Malan se huis:

Mooibly

Dirk

Kreefkerrie en Koos se Avonture hoofstuk 2.

 Na my ongekende sukses van die eerste hoofstuk en aangesien my 3 gereelde lesers aangedring het, het ek nou hoofstuk 2 geskryf. Dankie vir die mak AI vir die prentjie:

Hier is 'n link na Hoofstuk 1. Jy moet dit lees voor hierdie aanders gaan hierdie nie sin maak nie:

Hoofstuk 1: Koos-die-zombie-slayer-aka-hoe-om-kerrie.html

 

Hoofstuk 2: Kreefkerrie en die Geheim van die Weskus

Ons is by 'n kampplek in Langebaan en het 'n plot gekry met net 'n deining tussen ons en die see. Die vroeg oggend see lug is vars en koel van die see af en dit lyk asof dit 'n ongelooflike dag gaan wees.

Terwyl ek besig is om die koffie in te gooi kom Daleen aangestap van die Landrover af. Ek het solank 'n vuurtjie aan die gang gekry en die kis met die koffie gereedskap versigtig uitgehaal om haar nog 'n bietjie ruskans te gee. Woordeloos omhels ek haar en hou haar styf teen my. Ek kan aan haar voel hoe sy bewe en ek besef sy is diep geraak deur laasnag se gebeure.

Met 'n beker moerkoffie, met baie kondensmelk, sit ons en kyk uit oor die see en die rustige branders wat reelmatig inrol. Die rustigheid van die see, die kaffein en die suiker het duidelik 'n uitwerking. My agtergrond is forrensiese rekeningkunde en bietjie programering en hierdie is buite my liga. Ek is ook nie 'n geweldadige mens nie en is nog nie oor die feit dat ek 'n moersleutel gebruik het om ons uit die gemors te kry nie. Maar eerste dinge eerste, ons moet bietjie rus kry, 'n uitrusting of twee vir Daleen en gaan stort.

Ons moes 'n paar minute wag vir die Foshini om oop te maak. Terwyl ons wag vertel Daleen dat een van haar kontakte is 'n forensiese toksikoloog wat gehelp het om die Tik te analiseer en sy weet dat hy 'n strandhuis in Paternoster het. Miskien is hy daar vir die naweek en sy wil graag met hom gesels.

In die klere winkel terwyl Daleen klere uitsoek by die onderklere afdeling kry ek 'n idee. “Kry vir jou die sexsyste panty wat hulle hier het.” se ek vir haar. Ek begin lag toe ek haar uitdrukking sien. “Moenie worry nie, ek sal verduidelik, dis nie wat jy dink nie.”

Na 'n stort en Daleen geklee in haar nuwe uitrusing met 'n stywe jean (wat baie goed lyk vir my) besluit ons dat ons nie nou in staat sal wees om te rus nie en ons gaan deur ry Paternoster toe om te sien of ons vir Rudolf Malan in die hande kan kry. Ons het nie 'n adres nie en kon hom nie in die hande kry nie.

Paternoster is 'n klein vissermansdorpie wat die laaste paar jaar op die oppervlak verander het in 'n toeriste attraksie. Ek het 'n paar jaar gelede op 'n kontrak vir een van die inmaakmaatskappye hier vertoef. Die dorpie is steeds die grootste bron van kreef in Suid Afrika en die lisensies vir die uithaal van die kreef is toegeken gedeeltelik aan die plaaslike vissermanne en gedeeltelik aan die inmaak fabrieke. Dit is egter nie genoeg vir die inmaak fabrieke nie en hulle het meeste van die lisensies vir die plaaslike mense ook uitgekoop. Dit het heelwat verander aan die mense wat tradisioneel vissermanne was wat nou slegs betaal word vir die lisensie en nie meer die kreef uithaal nie. Dit het sy eie probleme teweeg gebring.

Ons stop by die Paternoster hotel waar ek voorheen 'n nag of twee oorgebly het. Daar was dit die eerste keer wat ek my hare skoon geskeer het na 'n lang aand en heelwat biere agter die blad. Antjie was die kroegman aka barmoeder en sy het gereeld die manne (en dames) net voor toemaak tyd van hulle hare beroof. Ek kon nooit weer daarna terug gaan na 'n ander haarstyl nie en kom ook agter dat dit in elk geval so bietjie minder is reg bo-op deesdae.

“Kom ek moet jou iets gaan wys.” se ek vir Daleen. As jy instap in die Pantybar is die eerste ding wat jy opmerk die hele dak vol gehang van alerhande vroulike onderklere. Kleurvol en soveel dat daar skaars plek is vir nog een. Die storie van die Pantybar is dat dit in 1974 deur Johan Carosini begin is en hy 'n versameling van die wittebrood onderklere begin het. Dit het 'n welbekende attraksie geword aan die weskus. In 1983 het een van die plaaslike polisie beamptes besluit dat dit “onheilige praktyke” is wat daar plaasvind en het alles verwyder. Hy was daarna alom bekend as Panty Basson. Die versameling is weer begin en daar was nie 'n tekort aan gewillige donateurs nie. “Daleen. ek hoop jy het die label afgehaal van jou gedoentietjie wat jy gekoop het?”

Sedert ek laas hier was is hier nou 'n nuwe kroegmannetjie. Pieter stel hy homself voor aan ons. Ons sit by die kroegtoonbank om te kan gesels met Pieter om uit te vind of hy ons dalk kan help met inligting. Met 'n groot glimlag oorhandig Daleen haar fonds van die klerewinkel: “Iets vir jou dak.”

Pietertjie, klink dit vir ons, hou sy oor nogal redelik op die grond vir gebeure in en om Paternoster en met die bribe van Daleen se onderklere is hy meer as gewillig om te deel. Hy weet van Rudolf Malan maar hy kom nooit hier nie. Die vissermanne skinder maar partykeer. Hy het gehoor van die fancy twee verdieping mansion wat iemand van die Kaap gebou het en verduidelik vir ons dat dit die laaste pad is wat links draai voor jy uitgaan Tietiesbaai se kant toe. Ons verneem ook oor hoe die plaaslike dwelm gebruik is en veral Tik. Een van die konstabels het hom vertel dat hulle twee lyke gevind het net voor die lighuis in die rotse en dit was bekende Tik gebruikers. Toe hy eers lekker aan die praat is vertel hy: “Die ouens op die bootjies wat daar van die water se kant af die wal kan sien het Donderdag so paar groot swart motors in 'n konfooi sien ry daar by Tietiesbaai naby aan die lighuis. Hy is 'n regular hier. Was net gisteraand hier en het my vertel daarvan. Man, as julle my vra klink dit my daar gaan iets baie funny aan daar by Tietiesbaai, lyke, konfooi swart karre.” Hy skud sy kop en vertel verder, “Ons kry maar ons share van Capies maar dis gewoonlik families wat vir die naweek en die cheap kreef kom”

Toe ons klaar gesels het vra ek hom waar ons paar krewe kan kry. Ek wil graag vir Daleen kreefkerrie maak. Hulle se dat 'n pad na 'n man se hart is deur sy maag maar ek dink dit is baie meer vanpas andersom. As 'n man kan lekker kosmaak is die pad na haar hart geplavei met rose.

Kreefkerrie is 'n ou maleise resep wat ek teegekom het in Kaapstad en ek was ook eers baie skepties, hoe kan jy kreef opvoeter om kerrie daarmee te maak? Maar glo my dit is die lekkerste wat ek nog ooit kreef gehad het.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dankie vir die lees. Ek het baie lanklaas kreef gehad, watwou nog kreefkerrie gemaak en gesoek vir 'n resep wat ek kan deel. Ek het afgekom op hierdie video van Kosmeester Kortes:

https://www.youtube.com/watch?v=PPKHEj1ogwY

Hou dop vir die volgende hoofstuk!

Lekker kreefkerrie maak!

Dirk